Wie ben ik eigenlijk?

TL:DR Lange tekst, maar de moeite waard!

Tja, het hele leven is een zoektocht naar “wie ben ik eigenlijk”… of niet soms?

Sommige mensen weten al op hele jonge leeftijd wie ze zijn en wat ze hier komen doen. Anderen leven hun hele leven en komen er nooit achter (die krijgen uiteindelijk nog wel een keer de kans, maar dat is een apart verhaal)

Ik ben er pas op latere leeftijd achtergekomen, ik heb mijn eigen strijd gestreden, zonder dat ik dat wist.

Ik heb uiteindelijk alles wat mij dierbaar is bijna moeten verliezen om te realiseren wat belangrijk is in het leven.

Het begin…

Geboren in 1977, een kind van de jaren 80 dus, een échte Gen X. Veel buiten spelen, zo min mogelijk inspanning op school. MAVO gedaan omdat dit het laagste niveau was op die school waarvoor ik niet (veel) hoefde te studeren.

12 ambchten… 13 ongelukken…

HAVO/MBO geprobeerd, maar na 4 maanden afgehaakt, ingeschreven voor een MTS en om de tijd te overbruggen, via een uitzendbureau aan het werk gegaan. Ik heb gewerkt in een plastic fabriek, bloempotten tellen en verpakken, ik heb in een drukkerij gewerkt, ik ben vuilnisman geweest, heb ik een auto onderdelen magazijn gewerkt, altijd alles met veel plezier, maar zonder enige vorm van passie….

Na een paar jaar had ik het op de MTS ook wel gezien en ben ik in 1997 bij de landmacht aan de slag gegaan. Eerst de basisopleiding, dan de verbindingsopleiding (radio, niet medisch), en vervolgens in Garderen geplaatst. Dit tot 2000 gedaan en toen overgestapt naar de Explosieven Opruimingsdienst. Met hen ben ik in 2002 op uitzending geweest naar Bosnië en in 2004 naar Irak.

Leven lang leren…

In de tussentijd begonnen met HAVO en deze uiteindelijk in 2003 afgerond. Daarna in 3 jaar tijd de HBO studie Integrale Veiligheidskunde afgerond waardoor ik een baan kon krijgen bij het Openbaar Ministerie, maar deze beviel niet en ben ik na een paar maanden al overgestapt naar het bedrijfsleven.

In de jaren die volgden ben ik bezig geweest als technisch commercieel consultant met een focus op beveiligingssoftware die de eindgebruikers in de gaten hield wanneer zij werkten met gevoelige gegevens. In 2011 als zelfstandig ondernemer aan de slag gegaan voor een amerikaanse startup en mede dankzij het groeiende privacy bewustzijn van klanten ben ik mij gaan specialiseren in dit aspect, vanaf 2017 ben ik mij volledig gaan richten op privacy management en heb veel verschillende klussen uitgevoerd bij kleine en grote organisaties.

Om mijn profiel nóg aantrekkelijker te maken heb ik recentelijk een universitaire studie Business Process Management & IT afgerond zodat ik nu ook strategisch adviesondersteuning kan geven.

Maar waarom dan coaching…

Nou, in ál die jaren die ik hierboven de revue heb laten passeren, zit een rode draad. Ik heb mij altijd laten leiden door anderen. Ik heb mij altijd aangepast naar wat de omgeving van mij verlangde, ook al ging dat tegen mijn eigen onderbuikgevoel in. Ik ben in die tijd vervreemd geraakt van mijzelf. Het wisselen van baan was niet omdat er iets leukers was om naar toe te gaan, maar omdat ik wég wilde van waar ik was. (dit is een hele goede tip die ik je nu al kan geven, als je meerdere keren van baan wisselt omdat je wég wil van waar je bent, ga dan eens ín jezelf kijken naar een oorzaak)

Verdwaald…

Ik was uiteindelijk zo ver van mijzelf vervreemd, dat ik mij volledig liet leiden door wat anderen verlangden, roddel en achterklap leek te helpen om geaccepteerd te blijven in de groep, prima! Met bepaalde opmerkingen, handelingen, insinuaties, kreeg ik aandacht, mooi!

Totdat ik op het punt kwam om mijn hele leven door het putje te spoelen…. Het was letterlijk één voor twaalf….. En dankzij de onbegrensde liefde uit mijn omgeving ben ik gaan realiseren hoe “f*cked up” ik eigenlijk was en hoe extreem ik mijn geliefden heb gekwetst.

De weg terug naar jezelf…

De meest prangende vraag die ik mijzelf stelde was “hoe heeft het zover kunnen komen”?? Waar heb ik welke afslag gemist of juist genomen, krijg ik mijzelf wel weer op het juist pad? Wat is mijn pad dan?

En terwijl ik op het pad van zelfhulp terechtkwam, merkte ik op dat ik eigenlijk al mijn hele leven een storm trotseerde, ik had het nooit rustig in mijn hoofd. Ik had dit al die jaren over het hoofd gezien (pun intended) door altijd maar druk te zijn, altijd op meerdere borden te schaken. Het aanpassen aan de situatie kwam niet alleen door een angst voor afwijzing, maar ook gewoon omdat ik er goed in was.

Grappig eigenlijk, dat je ergens trots bent op het gedrag wat je aan de rand van de afgrond bracht….

Kracht van hypnose…

En toen was daar ineens een webinar van Edwin Selij, met een mogelijkheid om onder hypnose gebracht te worden, laat ik dat eens doen….

En de storm viel stil.

De golven verdwenen.

Ik kabbelde op een rustige oceaan.

Toen ik weer uit hypnose gehaald werd, kwam de stom terug,  maar deze keer was het anders. Ik realiseerde mij dat ik er nu beter op voorbereid was. Ik had een doel gekregen.

Als ik dit heb, dan hebben anderen dit ook… Maar als ik dit niet heb, maar doé, dan doén anderen het ook. En als je iets doét, kun je ook besluiten om te stoppen met doén!

Ik ben direct daarna begonnen met de Hypnose Principles opleiding van het Hypnose Instituut Nederland en toen ik de kans kreeg om deel te nemen aan de coachingsopleiding van het Robbins-Madanes-Trainingcenter ben ik ook direct daar begonnen.

Hou het simpel…

Hoe maak ik het simpel? Nou, er zijn eigenlijk maar twee situaties…

1. Je weet niet wat je moet doen,

en

2. Je weet het wel maar je doet het niet.

 In beide gevallen kan (mijn) coaching je helpen om weer verder vooruit te komen!

Disclaimer…

Kan ik iedereen helpen? Nee.

Wil ik iedereen helpen? Nee.

Wil ik dat iedereen geholpen wordt? Ja.

Ik geloof ook niet in concurrentie in de coachingswereld. Als jij een betere klik hebt met een andere coach, moet je vooral daarheen gaan, zolang JIJ maar geholpen kan worden!

Alles in liefde!